Mijn "Comeback" - Granfondo Fränk Schleck - 25/09/21

Om nog even een update te geven i.v.m. mijn fysieke toestand en conditie, op 7 weken van mijn "comeback" op competitief vlak, na 1,5 jaar windstilte: ik ben op de goede weg. Wat is dat doel dan precies? Wel, de Granfondo Fränk Schleck moet het begin worden van Robby 2.0, of misschien ondertussen 7.0, maar in ieder geval van een nieuwe, betere versie van mezelf, op sportief vlak dan sowieso. https://schleck-x-perience.com/granfondo/

Het is me tot nu toe nog niet gelukt om een degelijk resultaat te rijden tijdens deze granfondo. Het eerste jaar was het ook meer een "ervaring" dan effectief een doel. Je gaat dan wel naar zo'n granfondo met een bepaald idee van wat je wil presteren, maar op één of andere manier doe je veel te veel dingen fout, zodat je veel te vroeg de man met de hamer tegenkomt en ergens halverwege een klim geparkeerd staat, om de rest van de rit uit te rijden op karakter en met de restanten van wat er nog in je zit. Uiteraard leer je er uit en leer je het parcours kennen. In 2018, tijdens mijn eerste deelname, ging ik ervan uit dat ik "zo licht mogelijk" moest staan omwille van het aantal hoogtemeters, maar toen had ik eigenlijk nog niet zo veel inzicht in wattages, voeding, vochtbalans enz. Bijgevolg, veel te snel veel te veel in zone 4 rijden, half gedehydrateerd aan de start verschijnen, te weinig drinken en eten onderweg en "parcheggio". Een abandon hebben we nog net kunnen vermijden. In ieder geval leer je vrij snel dat het geen gewone toertocht is, tenminste niet als je zelf voor een resultaat wil gaan.

2018 - Granfondo Fränk Schleck, toen nog in "the bunch" tijdens de "stilte voor de storm" langs de Moezel

https://www.strava.com/activities/1597803006/analysis

In 2019 reisde ik opnieuw naar Mondorf-Les-Bains, met als hoofddoel te proberen om zo dicht mogelijk tegen de kwalificatiegrens aan te leunen (bij een UCI granfondo telt je totaaltijd over het gehele traject van start tot finish en binnen je leeftijdscategorie moet je tot de beste 25-30% behoren). Aangezien ik er weer een cyclocrossseizoen had opzitten en dus iets krachtiger geworden was, had ik de focus vooral gelegd op het aankunnen van de totale afstand en de voeding in plaats van de strijd met de weegschaal aan te gaan. Uiteindelijk heeft het weinig zin om je te focussen op 500 gram gewichtsverlies, om dan te gaan carboloaden en 2 kg zwaarder aan de start te staan. Uiteraard is het belangrijk om de balans te vinden in het hele verhaal en lekker fit en uitgerust te kunnen deelnemen. Dankzij Henk-Jan van www.sportvoedingwebshop.com leerde ik al enkele dingen i.v.m. sportvoeding, hoewel ik moet zeggen dat ik pas echt dit jaar veel kennis heb opgedaan i.v.m. de juiste voeding voor bepaalde types inspanning. Bij sportvoeding is het nog altijd zo, dat heel veel mensen verward geraken en door het bos de bomen niet kunnen zien. Wat koop je, hoeveel neem je ervan, wat neem je wanneer enz? Ondanks het feit dat er een logica zit in sportvoeding tijdens duursport, is het een persoonlijk gegeven. Niet iedereen verdraagt hetzelfde type sportvoeding of heeft baat bij heel veel koolhydraten. Maar goed, in 2019 had ik dat gedeelte wel helemaal onder de knie. Met twee grote bidons, enkele extra drinkzakjes, een speciale long energy drink en een halve doos repen vertrok ik, op zoek naar mijn gewenste resultaat. Tot mijn grote verbazing was ik "goed mee", iets waar ik in 2018 nog mee worstelde, omdat iedereen als briesende stieren uit het "starthok" schiet van zodra het startschot gegeven wordt. De aanpak was deze keer, mijn eigen tempo te zoeken op het eerste licht oplopende klimmetje, om dan met een groepje terug aan te sluiten langs de Moezel. Dat lukte verbazingwekkend vlot en ik zat ergens halverwege het peloton geposteerd. Het gemiddelde begon lekker op te lopen, terwijl ik nog geen trap gegeven had. Alles zag er geweldig uit, om uitgerust aan de eerste klim aan te komen en een eerste cartouche te verschieten. Helaas pindakaas. Iemand slaage erin iets te verliezen of er stak een reflector omhoog in het midden van de weg of weet ik veel wat. In ieder geval, ik reed er vol over en slaagde net overeind te blijven... Ik lachte eens terwijl ik naar de persoon naast me keek en dacht... "dat was nipt". 5 seconden later begon m'n voorwiel te daveren en was mijn eerste doel, om niet overhoop gereden te worden door de tweede helft van het 500 man dikke peloton waar ik in zat. Lek vanvoor. Lap. De aansluiting met het peloton kon ik wel vergeten, maar ik moest dus voor mijn eigen veiligheid wel even over de vangrail springen om mijn band te vervangen, aangezien de ene na de andere groep voorbijkwam.

Vrij snel kwam de servicewagen langs, die me verderhielp, zodat ik met een 8-tal minuten achterstand weer kon hervatten, het volgende groepje zag in de verte en me op gang trok om aan te pikken.

2019 - op sleeptouw genomen langs de Moezel na de eerste lekke band

Het tempo in dit groepje lag ook wel best hoog, dus ik zag het nog rooskleurig in. Ik kon nog wat keuvelen met de persoon naast me en had beslist dat ik het wel verdiende om niet te veel kopwerk te doen tot de klim, zodat ik daar sowieso de aansluiting niet zou verliezen...

Op die klim spatte de hele groep helaas uiteen en kon ik nog net aansluiten bij het snelste groepje van 8-10 personen dat overbleef. Het achteroverleunen was dus voorbij, want er werd wel degelijk met ellebogen gegesticuleerd en ik moest "meedraaien". Eenmaal dat vlot bleek te verlopen, sloeg het noodlot nog eens toe. Ik reed af en toe iets te dicht tegen de kant van de weg, maar vooral, mijn buitenband bleek beschadigd tijdens het eerste voorval, wat me niet was opgevallen. Toen was het wel duidelijk, een resultaat zat er zeker niet meer in. Door de toporganisatie stopte er vrij snel een motard, die me een buitenband verkocht, en ik kon dan op een nieuwe (tweedehandse) band de rest van de rit voltooien. Daarna werd het gewoon een doorgedreven training en kon ik me via een paar tussengroepjes laten vergezellen van twee Denen, die ook ergens in de achtergrond verzeild geraakt waren en waarmee ik er een koers binnen de koers van maakte, wat je ook duidelijk ziet aan het aantal PR's tijdens de laatste 65% van de wedstrijd. Uiteindelijk kwam ik toch nog met een gemiddelde van 31,3 km/u binnen, ondanks het feit dat ik redelijk wat solo-inspanningen heb moeten leveren.

https://www.strava.com/activities/2395850407

Dus de conclusie was... "we nemen het mee als ervaring en wagen nog een derde poging, volgend jaar." Helaas besliste Covid er anders over, en kwam er een best wel pittig jaartje aan op alle vlakken.

2020-2021:

De geannuleerde editie van 2020 werd dan verplaatst naar 2021. In principe had de wedstrijd in mei moeten plaatsvinden, maar door de zorgwekkende gezondheidssituatie in de lente werd deze verplaatst naar 25 september 2021. Laat ons hopen dat dit nog steeds zo is en zowel mijn voorbereiding als deze blog niet voor niets zijn geweest. Maar uiteindelijk is het beter een doel te hebben, om naar te pieken, dan maar wat doelloos rond te rijden. Tenminste, dat is de drive die ik nodig heb om dingen te doen. Na een inactiviteit van 4-5 maanden van midden juli 2020 tot midden januari 2021, zette ik de eerste "baby steps" en veranderde ik mijn mindset van "dit gaat nooit meer iets worden" naar "let's do this". In principe ging ik ervan uit dat de granfondo in mei zou plaatsvinden, maar ik merkte dat er wel degelijk iets gebeurd was met m'n lichaam, dat er voor zorgde dat "eventjes opbouwen" een lang proces werd, en ik blij mocht zijn dat de granfondo nog eens uitgesteld werd. Dankzij het studeren van mijn cursus personal coaching leerde ik heel veel i.v.m. mijn lichaam, en vooral ook wat de invloed was van stress op dat lichaam. "Te vroeg te veel doen" was zeker geen optie. Gaandeweg leerde ik ook over de verschillende energiesystemen, het trainen van die systemen, de invloed van die systemen op de energiebalans, het toepassen van rusttijden enz, en ergens dacht ik: "had ik dit maar geweten in 2018". Aangezien het niet in mijn aard zit om te rusten, was dat gedeelte zeker en vast een uitdaging, hoewel ik moet zeggen dat het opdoen van die kennis mij op dat vlak rustiger gemaakt heeft. Het is niet omdat je vandaag niets doet, dat je morgen niet beter geworden bent. Het bewust omgaan met trainingsprincipes, het analyseren van mijn rustpols, vermogens en het kennen van mijn limieten zijn zeker en vast elementen die mij zowel op mentaal vlak als fysiek vlak een flinke stap voorwaarts laten zetten. Wat dat nu concreet betekent voor mijn vorm? Op het vlak van duurvermogen zit het wel goed. Dat merkte ik enkele weken geleden, toen ik erin slaagde om nog eens een 200 km-rit uit de benen te persen, met wat hoogtemeters erin, weliswaar met een goede bevoorrading halverwege. https://www.strava.com/activities/5663976054

Alleen vermoed ik dat de combinatie van een FTP test op maandag en een duurrit van meer dan 7u op woensdag net een tikkeltje te veel was. Daarmee moest ik even wat terugschroeven de weken erna, onder andere ook omwille van mijn tweede Covid-vaccin, dat toch een bepaalde invloed had op mijn lichaam blijkbaar.

Planning...

Ik bevind me momenteel in mijn voorlaatste blok van 4 weken, om precies te zijn in de tweede week. Gisteren heb ik een pittige zone 3/4-training afgewerkt van 03:30u met heel wat prikkels rond en boven het omslagpunt. Dit soort trainingen moet me de komende weken helpen om mijn omslagpunt nog een beetje te verleggen en beter te recuperen na bepaalde intensieve prikkels. Daarnaast zal ik wekelijks een lange duurtraining blijven doen, waarbij de focus dan ligt op een inspanning van +/- 5u of net ietsje meer. Vanaf volgende week zal ik er wekelijks ook een snelheidstraining aan toevoegen, een training van 60 minuten "à bloc". De rest wordt dan opgevuld met wat core stability en recuperatietraininkjes, al dan niet op de rollen. Om eerlijk te zijn ben ik niet zo zeer bezig met "de weegschaal", omdat ik gevarieerd probeer te eten op vaste tijdstippen, en weinig probeer te snoepen, en sowieso het innemen van "glazen boterhammen" ook aanzienlijk verminderd heb. De rest volgt dan wel. De laatste blok, voordat we aan de "tapering off" beginnen, gaat dan de pittigste blok worden, die waarin snelheid en vermogen de grootste rol zullen spelen. Op 15/08 zal ik deelnemen aan de Philippe Gilbert Classic, omdat die rit een gelijkaardig profiel heeft en ook 160km lang is. Dat wordt alvast een goede test om te kijken of mijn lichaam het al aankan. Op 20/08 volgt er nog een FTP test om te evalueren, welke invloed deze trainingsblok op m'n FTP gehad heeft en wat er tijdens die laatste "piekblok" nog nodig is om de wattages te halen die ik moet of wil halen.

Doel?

Wie nu verwacht grootspraak te lezen of quotes i.v.m. heroïsche overwinningen enz, die zal ik helaas moeten teleurstellen. Na 2020 kan ik alleen maar besluiten dat wanneer het event plaatsvindt, ik er aan de start kan verschijnen en met een goed gevoel over de finish kan rijden, dat het hoofddoel bereikt is. Hoewel ik me al heel wat beter voel en mijn lichaam 80% presteert van wat ik wil dat het presteert, ben ik me er van bewust dat het goed kan zijn dat er gewoon niet meer inzit dit jaar, en dat ik me daar dan tevreden mee zal moeten stellen. Het feit is dat ik er ook nog niet in geslaagd ben om een referentie neer te zetten, onder andere door omstandigheden. Dus laat ons zeggen dat dat het hoofddoel is: zonder pech en zonder lichamelijke problemen de finish halen, met een flinke gemiddelde snelheid, om te kijken wat eventueel mogelijk is in de toekomst op dat type parcours. In principe ben ik het type fietser dat zich op zo'n parcours goed zou moeten voelen, maar ja, dan moet ook alles meezitten...

Voor iedereen die zich net als ik aan het voorbereiden is voor dit event, veel succes en tot in Mondorf! Over een paar weken volgt een volgende Schleck-Granfondo blog...